max arian

boek sandberg

Fragment uit de inleiding van zoeken & scheuren:

Het levensverhaal van Wil Sandberg (1897-1984) is op het eerste gezicht een aaneenschakeling van mythes, sprookjes en avonturenverhalen. De meeste van deze soms zeer bizarre geschiedenissen zijn waar gebeurd, maar sommige zijn uitgegroeid tot mythes, die zorgvuldig door hemzelf werden gecultiveerd en in stand gehouden. Sandberg ging naar mate hij ouder werd steeds meer naar zijn eigen mythes leven. Er valt geen biografie over hem te schrijven als je die mythes negeert. geluk
Het allereerste mythische beeld dat Sandberg van zichzelf heeft geschapen, is dat van een ondeugende, guitige kwajongen. Sandberg heeft zichzelf ooit getekend als een jongetje op blote voeten in plusfours, met een tekenmap onder z'n arm en op z'n hoofd een springerige kuif. Hij lijkt een jongen van twaalf op die tekening, maar hij is dan al bijna veertig. De tekening staat op het kaartje waarmee hij eind 1934 zijn relaties 'geluk in 1935' toewenst. Met 37 jaar ziet hij zich blijkbaar nog steeds als een ondeugend kind dat de boel op stelten komt zetten. Zelfs als zeer bejaarde heer zal hij blijven volhouden dat hij altijd een kwajongen is gebleven.
Dat simpele plaatje laat nog een twee andere mythes zien. Dat zijn de mythes van zuiverheid en een opgewekt voortgangsgeloof. Sandberg tekent zichzelf tegen een nonchalante vierhoek, die verticaal in twee helften is verdeeld, een zwarte en een witte baan. De jongen stapt van de linkse, donkere helft naar het rechtse, witte vlak. Van het donker naar het licht. Op weg vanuit het duistere verleden van de negentiende eeuw naar de gestileerde witte vlakken van Mondriaan.

 Inhoud zoeken & scheuren

0. de eeuwige kwajongen;
1. nette adel en chique adel;
2. een zeer vooruitstrevende moeder;
3. kwajongen in assen ;
4. breuk met het verleden;
5. de akademie en de stijl;
6. een huwelijksreis van vier jaar;
7. ziekte en gezondheid;
8. een kindje in herrliberg;
9. schilderen of niet?;
10. in mazdaznan;
11. een dubbele breuk;
12. opnieuw beginnen;
13. naar wenen om te studeren;
14. eenzaam in berlijn;
15. van beeldstatistiek tot grafisch ontwerpen;
16. een dramatische ontvoering;
17. aan de studie;
18. kalender voor moeder en kind;
19. als ontwerper op zoek;
20. actief in de vank;
21. de weg naar het stedelijk museum;
22. onmisbare steun;
23. nieuwe vrienden;
24. familie, familie, familie;
25. terug naar theo van doesburg;
26. ontdekkingen in parijs;
27. een onwaarschijnlijke conservator;
28. het witten van een museum;
29. ‘abstracte kunst’?;
30. ‘abstracte kunst’!;
31. blinde vlekken;
32. niet naar new york;
33. spanje als voorbeeld;
34. museum in oorlogstijd;
35. de ontmoeting met werkman;
36. kunstenaars en anderen in protest;
37. kunstenaars en anderen in verzet;
38. een bizarre groep desperado’s;
39. de aanslag; 40. het verraad;
41. op de vlucht;
42. lezen onder water ;
43. met de dood op de hielen;
44. angst en verwachting;
45. epiloog willy is sandberg geworden.